Συνέντευξη που δόθηκε στον Γιώργο Γελέκα
ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ ΣΙΒΡΟΤΟΙΣ ΥΠΟΘΗΚΑΙΣ ΗΣΙΟΔΟΙΟ ΕΥΝΟΜΙΑ Χ__ΑΤΕΣΤΑΙ ΚΑΡΠΟΙΣΙ ΒΡΥΟΥΣΑ
(Για όσους εφαρμόζουν τις συμβουλές του Ησιόδου θα υπάρξει δικαιοσύνη και ευημερία)
Ο Ιωάννης Πέππας γεννήθηκε το 1952 στην Άσκρη Βοιωτίας. Είναι παντρεμένος και πατέρας δυο παιδιών.
Το 1970 εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από όπου απεφοίτησε το 1974 και ονομάσθηκε Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού. Σταδιοδρόμησε στο Στρατό μέχρι το 2005 που αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Υποστρατήγου.
Είναι απόφοιτος της Ανώτατης Σχολής Πολέμου (ΑΣΠ) και της Σχολής Εθνικής Αμύνης (ΣΕΘΑ). Υπηρέτησε σε μονάδες εκστρατείας, σε επιτελικές θέσεις του ΓΕΣ και Σχηματισμών και επί τέσσερα έτη εκπαιδευτής στη Σχολή Πυροβολικού.
Διετέλεσε διοικητής της Σχολής Προγραμματιστών Η/Υ (ΣΠΗΥ), Μοίρας Πυροβολικού, Διοικήσεως Πυροβολικού Μεραρχίας και Διοικήσεως Πυροβολικού Στρατιάς.
Είναι ιδρυτικό μέλος και από το 2010 πρόεδρος του Συλλόγου φιλοπροόδων Άσκρης «Ο ΗΣΙΟΔΟΣ» οποίος έχει κύριο σκοπό την «προστασία και ανάδειξη των αρχαιοτήτων και του φυσικου κάλλους της Άσκρης»
Συγγραφικό του έργο
• 3.650 χρόνια στην Κοιλάδα των Μουσών, από την Κτίση της Άσκρης στη σημερινή εποχή. (2007)
• Άσκρη Πολυστάφυλος, (2007)
• Στρατιωτική ιστορία της Βοιωτίας : Μάχες στη Βοιωτία και εκστρατείες Βοιωτών εκτός αυτής. Από τον Κάδμο μέχρι τον Εμφύλιο (1437 π. Χ. – 1949 μ.Χ.)
Όταν ζητήσαμε από τον κύριο Πέππα να τον επισκεφθούμε στην όμορφη Άσκρη για να συζητήσουμε, ξέραμε ότι έχει πολλά να μας πει, δεν γνωρίζαμε όμως ότι θα κάναμε ένα ταχύρρυθμο σεμινάριο ιστορίας, φιλοσοφίας και πολιτιστικής διαχείρισης.
Ως ένας αντίστοιχος Ολμειός ποταμός, γνώσης αυτή τη φορά, μας παρέθεσε τόσα πολλά δεδομένα που φύγαμε γεμάτοι ιδέες, σκέψεις και προβληματισμούς, φωτίζοντας πολλά σημεία της περιοχής που πολλοί από εμάς δεν γνωρίζουν.
Ας δούμε λοιπόν μαζί τα πιο κεντρικά σημεία της συζήτησής μας, καθώς για να παρατεθούν όλα, μάλλον θα ήταν καλύτερο να διοργανώσουμε μια ομιλία του στο Συνεδριακό Κέντρο καθώς ο κύριος Πέππας είναι ένας θησαυρός γνώσης.
Τι σας ενέπνευσε να ασχοληθείτε τόσο ενεργά με την ιστορία και τον πολιτισμό της Άσκρης και της Βοιωτίας;
Από μικρός είχα την τύχη να έρθω σε επαφή με τις αρχαιότητες της περιοχής μου. Ήμουν μαθητής δημοτικού όταν μία πρωτομαγιά με τον πατέρα μου επισκέφθηκα τον αρχαιολογικό χώρο στο ιερό των Μουσών. Δεν γνώριζε κάτι ιδιαίτερο για τον χώρο αλλά μου είπε ότι πολλοί ξένοι τον επισκέπτονταν οπότε καταλάβαινε ότι πρέπει να είναι πολύ σημαντικό σημείο.
Έκτοτε ακολούθησα την στρατιωτική καριέρα, πάντα μελετούσα την ιστορία των Θηβών, είχα ως πρότυπο τον Επαμεινώνδα σε πολλά ζητήματα και τον θεωρώ ως τον μεγαλύτερο στρατιωτικό νου της αρχαιότητας. Προέτασσε πάντα το στοιχείο της ηθικής και φυσικά πολυμήχανος, ήταν μια πολυσύνθετη προσωπικότητα.
Μελετητές στο εξωτερικό ασχολούνται εντατικά με το έργο του ακόμη και σήμερα.
Με την αποστρατεία και την μόνιμη πλέον διαμονή μου στην Άσκρη δραστηριοποιήθηκα με τη συγγραφή του πρώτου μου βιβλίου και έφτασα να ανεβαίνω στην Ιπποκρήνη 2 και 3 φορές την εβδομάδα για αναγνωρίσεις και ασχολήθηκα ενεργά με την ίδρυση του συλλόγου για να συνδράμω στην ανάδειξη της περιοχής μας.
Μιλήστε μας για τον Σύλλογο. Ποια θεωρείτε τα σημαντικότερα επιτεύγματα του Συλλόγου Φιλοπροόδων Άσκρης “Ο ΗΣΙΟΔΟΣ” κατά τη διάρκεια της προεδρίας σας;
Είναι ο 3ος σύλλογος φιλοπροόδων στην Άσκρη, με έτος ίδρυσης το 2010. Κατόπιν προτροπής του Ναύαρχου Χρήστου Λυμπέρη ξεκινήσαμε την σύσταση του Συλλόγου με βασικό στόχο:
-Την προστασία και ανάδειξη των αρχαιοτήτων και του φυσικού κάλλους της Άσκρης.
Οι ντόπιοι ήξεραν καλά την περιοχή καθώς οι πρώτες ανασκαφές είχαν γίνει το 1890. Μετά όμως σταμάτησαν οι ανασκαφές και συνεχίστηκε η αγροτοκτηνοτροφική δραστηριότητα των κατοίκων γύρω από το ιερό. Απέναντι από το θέατρο υπήρχαν εγκαταστάσεις όπου διέμεναν οι επισκέπτες που παρακολουθούσαν τα Μουσεία. Και εκεί ακριβώς ο Πλούταρχος εμπνεύστηκε και έγραψε τον ‘’Ερωτικό’’ παρακολουθώντας τα Ερωτίδεια.
Κηρύχτηκε ολόκληρη η Κοιλάδα των Μουσών ως αρχαιολογικός χώρος αλλά πέρα από την κήρυξη και την απαγόρευση έργων οδοποιίας κτλ, δεν έχει γίνει τίποτα. Η αρχαιολογία εδώ φαίνεται ελλιπής ως προς τις υποχρεώσεις της καθώς δεν έχει γίνει τίποτα αξιόλογο από το 1985 μέχρι σήμερα.
Διεκδικούμε πάντα και ζητάμε την συνέχιση των ανασκαφικών εργασιών αλλά τίποτα. Παλεύουμε αλλά είμαστε μόνοι μας…
Διοργανώνουμε περιηγήσεις και πεζοπορίες στον Ελικώνα. Μέσα από το φαράγγι του
Ολμειού ποταμού (Όλμειος ζαθέειος εκεί που λούζονταν οι Μούσες), ένα καταπληκτικό τοπόσημο μόλις 1 ώρα από την Αθήνα, που δεν το ξέρει ο πολύς κόσμος.
Έχουμε συνοδεύσει εκεί τουλάχιστον 1000 εκδρομείς και άλλους 300 στην κορυφή του Ελικώνα στην Ιπποκρήνη.
Ειδικότερα από τότε που άνοιξε το Μουσείο της Θήβας, οι επισκέψεις αυξήθηκαν οι περιηγητές ψάχνοντας και μη βρίσκοντας κάτι άλλο στην Θήβα συνεχίζουν την εκδρομή τους για ξενάγηση στην Κοιλάδα όπου επισκέπτονται τοπικές επιχειρήσεις με προϊόντα της περιοχής και γευματίζουν στις τοπικές ταβέρνες.
Γινόμαστε λοιπόν μέρος μια ολιστικής προσέγγισης και προβολής της περιοχής που πρέπει να εμπλακεί ενεργά όλη η Βοιωτία.
Το τελευταίο Σάββατο κάθε μήνα διοργανώνουμε ομιλίες εδώ στο Πνευματικό Κέντρο με θεματολογία που συνάδει με την περιοχή μας και όχι μόνο.
Παράλληλα διοργανώνουμε το καλοκαίρι την κεντρική μας επίσημη εκδήλωση την οποία ονομάζουμε Μουσεία. Το Σαββατοκύριακο πριν το Δεκαπενταύγουστο όπου είναι και το πανηγύρι του χωριού εδώ και 10 χρόνια ανεβάζουμε θεατρικές παραστάσεις, όπως την Αντιγόνη. Φυσικά πάντα υπάρχει θεματολογία με τις Μούσες και μετά από πολλή δουλειά παρουσιάσαμε το «Γεννέσιο της Άσκρης», ένα μικρό θεατρικό για το πως γεννήθηκε η Άσκρη.
Πώς συνδέεται η αρχαία ιστορία , ο πλούτος της περιοχής με το σήμερα και πώς μπορεί να αξιοποιηθεί για την ανάπτυξή της
Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της περιοχής δεν είναι ο Ησίοδος αλλά οι Μούσες!
Τι είναι οι Μούσες? Τέχνες και επιστήμες. Που σημαίνει ότι εδώ κάποτε ήταν κέντρο γνώσης.
Από εδώ δόθηκαν στον Ησίοδο, κατά μία εκδοχή στον Όμηρο και κατά μία άλλη εκδοχή στον Πίνδαρο.
Σύμφωνα με το βιβλίο Περί Ομήρου και Ησιόδου του γένους και του αγώνος αυτών, ο Όμηρος ήταν προγενέστερος του Ησιόδου- κατ’ άλλους σύγχρονος και κατ’ άλλους, νεότερος και συγγενής του. Η μητέρα του ήταν εγγονή του Πέρση, του αδελφού του, άρα από την Άσκρη. Πως λοιπόν να μην επηρεαστεί από το μέρος?
Ο δε Πίνδαρος σύμφωνα με τον μύθο ανεβαίνοντας στον δρόμο προς την Ιπποκρήνη, σταμάτησε να κοιμηθεί στους πρόποδες όπου πήγαν μέλισσες και έκατσαν στα χείλη του. Και από τότε έγινε ο μελίρρυτος ποιητής της αρχαιότητας.
Τι σημαίνει αυτό? Ότι πήρε γνώσεις από εδώ …
Δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουν γνώση για τις Μούσες αντίθετα από τους ξένους που μας επισκέπτονται. Να σημειώσω σε αυτό το σημείο ότι κάθε Μούσα συμβόλιζε μία τέχνη ή μία επιστήμη, οι οποίες με την λεξαριθμική τους σειρά είναι 1 η Πολύμνια, Γεωμετρίας 2 η Ουρανία, Αστρονομίας 3 η Τερψιχόρη, Χορού, λύρας 4 η Μελπομένη, Τραγωδίας 5 η Θάλεια, Κωμωδίας 6 η Καλλιόπη, Ποίησης 7 η Ευτέρπη, Μουσικής 8 η Κλειώ, Ιστορίας 9 η Ερατώ, Γάμου, έρωτα. Δηλαδή με τη σταδιακή και κατά σειρά απόκτηση αυτών των γνώσεων και δεξιοτήτων, επιτυγχάνεται η ολοκλήρωση του ανθρώπου. Τα συμπεράσματα αυτά είναι αυθαίρετα, αλλά μήπως επιβεβαιώνεται ότι τίποτα δεν άφηναν στην τύχη οι προγονοί μας.
Άρα λοιπόν με κάποιο τρόπο οι Μούσες είναι ένα είδος κλειδιού για ένα εγχειρίδιο συγκρότησης του χαρακτήρα του ανθρώπου.
Πιστεύω ότι εδώ θα μπορούσε να γίνει ένα Κέντρο Τεχνών και Επιστημών άξιο αναφοράς διεθνώς.
Πώς λοιπόν όλος αυτός ο πλούτος μπορεί να αναδειχτεί και να αξιοποιηθεί; Εδώ μιλάμε για πολιτιστική φλέβα χρυσού
Πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε ημερίδες όπου θα συμμετέχουν σημαντικοί καθηγητές και άνθρωποι των τεχνών, με ποικίλη θεματολογία.
Επίσης θα ήταν σημαντικό γεγονός η διοργάνωση πολιτιστικών αγώνων αντίστοιχων των Ολυμπιακών αγώνων που να ξεκινούν από την περιοχή. Να συγκροτηθεί ένα κέντρο επιστημών και τεχνών όπου θα είναι ο πυρήνας και όλα θα ξεκινούν από εδώ.
Δεν μπορούμε επίσης να παραβλέπουμε τον Ελικώνα, ως φυσικό κάλλος (ότι είναι η Αθήνα για την δημοκρατία είναι ο Ελικώνας για τις εικαστικές τέχνες λόγω των Μουσών).
Έχει απεικονιστεί σε πλήθος καλλιτεχνικών έργων ως πεδίο δράσης των Μουσών.
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάλλιστα ως ένας επίγειος παράδεισος και να αξιοποιηθεί όπως αντίστοιχα το Δελφικό Τοπίο.
Έχετε συνεργαστεί με κάποια πανεπιστήμια του εξωτερικού ή της Ελλάδας για να επιτύχετε τους σκοπούς σας, για να γίνουν αρωγοί στις προσπάθειές σας?
Με πανεπιστήμια όχι, αλλά έχουμε έρθει σε επαφή και συνεργαστεί με πλήθος μεμονωμένων καθηγητών.
Ενδεικτικά η Λιάνα Σουβαλτζή είχε επισκεφθεί την περιοχή και μας είχε πει εξαιρετικά στοιχεία αποκρυπτογραφώντας κάποια τεκμήρια που είχαν βρεθεί, καταλήγοντας σε εξαιρετικά συμπεράσματα αναβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο την περιοχή.
Έχουμε βρει και διασώσει με πρωτοβουλίες μας αρχαιότητες όπως συγκεκριμένα ένα γλυπτό που απεικονίζει έναν ουροβόρο όφι, αλλά και τη στήλη που κοσμεί το Πνευματικό μας Κέντρο.
Να αναφερθώ επίσης στον καθηγητή John Bintliff από το Πανεπιστήμιο Leiden της Ολλανδίας όπου έχει μιλήσει εδώ στην Άσκρη μαζί με τον καθηγητή Anthony Snodgrass, που ήταν αντιπρόεδρος της Βρετανικής Ακαδημίας την περιόδο 1990-1992!!
Ποιος είναι ο ρόλος της τοπικής κοινωνίας στη διατήρηση και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής; Είναι ενεργοποιημένοι οι πολίτες, οι τοπικές επιχειρήσεις?
Οι νέοι δεν συμμετέχουν όσο θα έπρεπε. Είναι εξαιρετικοί, απλούστατα δεν έχει υπάρξει ο κατάλληλος τρόπος προσέγγισης τους.
Οι γυναίκες όμως είναι ευαισθητοποιημένες, έχουμε δώσει βήμα σε πάνω από 60 για να αναπτύξουν τους προβληματισμούς και τα ενδιαφέροντά τους και είναι πολύ ενεργές. Όπως και οι επιχειρήσεις βοηθούν πολύ, έχουν ανεπτυγμένο το αίσθημα της συνολικής προσπάθειας. Τόσο τα καταστήματα εστίασης όσο και οι επιχειρήσεις που παράγουν τοπικά προϊόντα, είναι εξαιρετικοί.
Δεν υπάρχει οργανωμένη όμως υποστήριξη ούτε από τον Δήμο ούτε από κάποιον άλλο Φορέα.
Μία από τις βασικές προτάσεις είναι ο κεντρικός δρόμος της Κοιλάδας των Μουσών. Ο δρόμος πρέπει να στρωθεί με άσφαλτο, διαφορετικά δεν μπορούν να προσεγγίσουν λεωφορεία
Πώς μπορεί ο σύγχρονος επισκέπτης να βιώσει την πλούσια ιστορία της Άσκρης και της Κοιλάδας των Μουσών? Πως θα καθοδηγείται να ζήσει την εμπειρία?
Μου δίνετε μια καλή ευκαιρία για να σας ανακοινώσω ότι αυτή την στιγμή ολοκληρώνεται το έργο του καθηγητή Βασίλη Καραποστόλη , όπου αναπτύσσει μία εφαρμογή για κινητές συσκευές για εικονική περιήγηση και ξενάγηση στην Άσκρη!
Ο επισκέπτης λοιπόν θα έχει την δυνατότητα σε συγκεκριμένα σημεία να λαμβάνει πλούσιο πληροφοριακό υλικό, μέσω βίντεο και εικόνων, θα ενημερώνεται για το σημείο στο οποίο βρίσκεται , θα καθοδηγείσαι από το κινητό σε μια εικονική περιήγηση. Σε συνεργασία του πανεπιστημίου Αθηνών και της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας. Ελπίζω μέχρι τέλος του χρόνου να έχει ολοκληρωθεί. Η τεχνολογία σε αγαστή υποστήριξη με τον πολιτισμό.
Επειδή σίγουρα κάποιοι φίλοι μας θα θέλουν να περιηγηθούν στην περιοχή και ανέβουν στην Ιπποκρήνη, είναι κουραστική η διαδρομή μέχρι εκεί?
Θα σας απαντήσω με τα λόγια του Ονέστου του ποιητή που έχει γράψει και τις επιγραφές στις βάσεις των αγαλμάτων των Μουσών που βρίσκονται στις μέρες μας στον αύλειο χώρο του Μουσείου της Θήβας όπου μας λέει ότι:
Αμβαίνων ῾Ελικῶνα μέγαν κάμες, ἀλλ᾽ ἐκορέσθης
Πηγασίδος κρήνης νεκταρέων λιβάδων
οὕτως καὶ σοφίης πόρος ὄρθιος· ἢν δ᾽ ἄρ᾽ ἐπ᾽ ἄκρον
τέρμα μόλῃς, ἀρύσῃ Πιερίδων χάριτας.
«Ανεβαίνοντας στον Ελικώνα κουράζεσαι πάρα πολύ, αλλά χορταίνεις με το γλυκό νερό της Κρήνης του Πήγασσου . Έτσι και της σοφίας ο δρόμος είναι ανηφορικός όταν όμως φτάσεις στην άκρη της κορυφής θα νιώσεις τις χάρες των Μουσών.»
Ο δε Λιαντίνης έλεγε ότι μέχρι να ανέβεις επάνω στην κορυφή επτά φορές θα σου κοπούν τα γόνατα…
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια για την προώθηση του πολιτισμού και της ιστορίας της περιοχής;
Εκείνο που θέλουμε να φτιάξουμε είναι ένα ενιαίο κέντρο επιστημών και πολιτισμού, Kέντρο Ησιοδικών Μελετών αν θέλετε πείτε το, θέλουμε να συνδυάζεται με ένα θεματικό μουσείο για τον Ησίοδο. Υπάρχει ένας όγκος στοιχείων που μας έχει κληρονομήσει ο Ησίοδος και πρέπει να αξιοποιηθούν .
Υπάρχει για παράδειγμα μια πληθώρα φυτών, που περιγράφει ο Ησίοδος και βρίσκονται σήμερα στην ‘Ασκρη, όπως ο Νάρθηκας.
Θα προβάλει γενικά πολιτισμικά στοιχεία από εκείνη την εποχή, όπως το Ησιόδειο άροτρο, την άμαξα όπως περιγράφεται από τον Ησίοδο, το πιθάρι, τον όλμο που ήταν πέτρινο γουδί, κτλ και να έχει έτσι ο επισκέπτης μια μοναδική εμπειρία από την περιοχή ολιστικά δοσμένη.
Να γίνουν θεματικά συμπόσια γευσιγνωσίας για κάθε ιστορική περίοδο και τόσα άλλα.
Ένα θεματικό μουσείο λοιπόν με ένα πλούτο πληροφοριών για το οποίο βρισκόμαστε στην προσπάθεια εύρεσης ενός κατάλληλου χώρου.
Μας περιγράφετε λοιπόν το όραμα για την δημιουργία ενός Οικομουσείου… ενός θεματικού πάρκου
Ναι όπου θα εντάσσεται ως έκθεμα ολόκληρη η περιοχή της Άσκρης και της Κοιλάδας των Μουσών…
Να αναφέρω χαρακτηριστικά ότι σε επίσκεψη μιας γαλλίδας αρχαιολόγου από το Λούβρο, μας είπε ότι ο τόπος αυτός με κατάλληλες ορειβατικές δράσεις, κατάλληλες ενημερώσεις σε μνημεία, με προβολή των κλασσικών , βυζαντινών και νεότερων ευρημάτων, με ελαιοτριβεία, οινοποιεία, ταβέρνες, με το προνόμιο να βρίσκεται κοντά στην θάλασσα, σχεδόν δίπλα σε Θήβα και Λιβαδειά, είναι ένας χώρος όπου μπορεί κάποιος να έρθει και να μείνει για τρεις γεμάτες μέρες
Το ζητούμενο είναι η εύρεση κατοικιών για τον επισκέπτη. Δυστυχώς η απουσία ενοικιαζόμενων σπιτιών δυσκολεύει αυτή την ιδέα.
Για να αναφερθούμε και στο συγγραφικό σας έργο, πώς η στρατιωτική σας καριέρα επηρέασε το έργο σας ως ιστορικού, ερευνητή και συγγραφέα;
Κάποια μέρα αυθόρμητα ανέθεσα σε συνάδελφό μου να βρει πληροφορίες και στοιχεία για την Άσκρη για να δω τι μπορεί να ανακαλύψει.
Το αποτέλεσμα ήταν να γεμίσει το γραφείο μου με βιβλία και κατάλαβα ότι βρήκα έναν ευχάριστο «μπελά». Άρχισα λοιπόν σταδιακά να τα μελετώ και όταν μάλιστα από την Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού βρήκα σε ηλεκτρονική μορφή όλη την αρχαία ελληνική γραμματεία προχώρησα ακόμη περισσότερο.
Στο πρώτο μου βιβλίο δυσκολεύτηκα πολύ, καθώς δεν έβρισκα πηγές.
Όμως στάθηκα τυχερός, καθώς αφενός είχα τα συγγράμματα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας και αφετέρου την συνδρομή του καθηγητή John Bintliff όπου σημειωτέον έρχεται κάθε χρόνο εδώ και κάνει τις έρευνές του. Και τέλος από μια μαθήτρια του Bintliff όπου έχει κάνει την διατριβή της για την περιοχή της Άσκρης για την περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Nα αναφέρω σε αυτό το σημείο ότι μπορέσαμε και αντλήσαμε στοιχεία και ονόματα από απογραφές του 1570 . Τότε η Άσκρη είχε 1600 κατοίκους όταν η Αθήνα είχε 16.000, ήταν σχεδόν κωμόπολη για τα τότε δεδομένα.
Τα υπόλοιπα ήρθαν εύκολα και πως να μην γινόταν άλλωστε όταν η Βοιωτία έχει τόσα πολλά να δώσει. Η Βοιωτία είναι παντού! Να σας πω και αυτό: Από τις 26 μάχες που είχαν γίνει στην αρχαιότητα οι 24 έγιναν είτε σε βοιωτικό χώρο είτε με Βοιωτούς συμμετέχοντες.
Κλείνοντας να αναφερθούμε σε ένα ζήτημα που επικρέμεται θαρρείς πάνω από την Άσκρη. Μιλήστε μας για το θέμα των αιολικών πάρκων στην περιοχή. Υπάρχει έντονη ανησυχία για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στην περιοχή, είναι δικαιολογημένη πιστεύετε? Θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά τον αρχαιολογικό χώρο?
Στις μέρες μας τελείται ένα έγκλημα
Εδώ η περιοχή ήταν αναλλοίωτη για αιώνες και ο επισκέπτης την έβλεπε όπως την έβλεπε και ο Ησίοδος. Η φυσικά εικόνα ήταν απαράλλαχτη.
Η αλλοίωση που γίνεται στις μέρες μας είναι η τοποθέτηση των ανεμογεννητριών. Έχουν μπει ήδη και μπαίνουν κι άλλες. Θα αλλοιωθεί όλη η κορυφογραμμή που οδηγεί για την Ιπποκρήνη!
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη.
Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση η περιοχή είχε ως προστάτη τον Ποσειδώνα λόγω των πολλών και πλούσιων σε νερό πηγών του Ελικώνα.
Αυτό όμως είναι κάτι που πλέον ανήκει στο παρελθόν!
Οι πηγές καταστράφηκαν ήδη όταν κάηκε το Μαραντάλι το 2000. Σε εκείνο το σημείο μπαίνουν τώρα 39 ανεμογεννήτριες. Η κατάσταση θεωρώ είναι μη αναστρέψιμη και προβλέπω ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση στις πηγές της ευρύτερης περιοχής!
Και ενώ η εφορεία αρχαιοτήτων δεν άφηνε καμία παρέμβαση στην περιοχή, εντούτοις γεμίσαμε ανεμογεννήτριες.
Όπως επίσης θα αναφερθώ στο θέμα της ηχορρύπανσης. Στο σημείο του θεάτρου ο θόρυβος φτάνει τα 36 db. Καταστρέφεται λοιπόν και κάθε μελλοντική προσπάθεια για ανάδειξη του σημείου.
Κάναμε αγώνες καταφύγαμε στα δικαστήρια όμως…
Γύρω στο 100 μ.Χ. η Ελλάδα είχε ερημώσει. Όλα σχεδόν τα χωριά εγκαταλείφθηκαν. Η Άσκρη όμως έζησε χάρη στην Κοιλάδα των Μουσών και στα Μουσεία. Σήμερα βλέπουμε την ερήμωση να είναι και πάλι προ των πυλών. Όμως και πάλι η Άσκρη μπορεί να ζήσει και πάλι αν εκμεταλλευτεί την Κοιλάδα των Μουσών
Ο μόνος τρόπος να κρατηθούμε είναι η ιστορία μας και τα μνημεία μας. Είναι ο πολιτισμός μας. Μια ενοποίηση όλων των αρχαιολογικών χώρων θα δώσει μεγάλη ώθηση στην περιοχή.
Έτσι η Βοιωτία θα ανασάνει και ίσως μπορέσει έτσι να αναστραφεί και η απομάκρυνση των νέων μας
